Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy Nr 1

im. Marii Konopnickiej w Otwocku

Dlaczego warto u nas

facebook

Koła zinteresowań

Kadra

Polecane strony











Historia Ośrodka

Jak to z Ośrodkiem było

      W 1971 roku Kuratorium Warszawskiego Okręgu Szkolnego powołało Specjalny Ośrodek Szkolno–Wychowawczy w Otwocku przy ulicy Zacisznej 42, zwany „Anulką” od nazwy willi,  w której się mieścił. Dzisiaj budynek już nie istnieje.

      Organizacja Ośrodka obejmowała: Internat dla dziewcząt, Szkołę Podstawową i Zasadniczą Szkołę Zawodową. W szkole tej kształcono młodzież w kierunkach:  krawiectwo damskie lekkie, posadzkarz, monter wewnętrznych instalacji sanitarnych, ogrodnik i kucharz żywienia zbiorowego. Organizatorem i pierwszym dyrektorem placówki był Bronisław Czerniecki (w latach 1971–1975). Kolejni dyrektorzy Ośrodka to: Janina Czerniecka (1975–1976), Ludwik Kiełczewski (1976–1985), Franciszek Solak (1985–1989), Maria Chryk (1989–1998), Eliza Trzcińska–Przybysz (od 1998 roku). Funkcje wicedyrektorów pełnili: Stanisława Szczechura, Janina Czerniecka, Aleksandra Mirowska, Alicja Maciejewska–Sieczka, Anna Żaczek, Artur Basek, Maria Maliszewska, obecnie - Beata Rydel. W latach 1976–1992 Ośrodek funkcjonował w dwóch miejscach: w budynku przy Zacisznej 42 zorganizowano koedukacyjny internat, natomiast szkoły mieściły się w kompleksie drewnianych budynków przy ulicy Mieszka I 13/15 (obecnie teren ten zajmuje straż pożarna). W 1992 roku Ośrodek otrzymał siedzibę przy ulicy Majowej 17/19 w budynkach byłego sanatorium. Od 1999 roku organem prowadzącym jest Powiat Otwocki.

Aktualnie organizacja Ośrodka obejmuje:

  • Internat dla dzieci i młodzieży, która nie może codziennie dojeżdżać do szkół,
  • Wczesne wspomaganie rozwoju dziecka – kompleksową terapię dzieci najmłodszych z różnymi dysfunkcjami,
  • Powiatowe Przedszkole Nr 1 dla dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych,
  • Powiatową Szkołę Podstawową Nr 1,
  • Powiatowe Gimnazjum Nr 1,
  • Branżową Szkołę I Stopnia Nr 3 oferującą kształcenie młodzieży w kierunkach: kucharz, pracownik pomocniczy obsługi hotelowej, zakończone teoretycznym i praktycznym egzaminem potwierdzającym kwalifikacje zawodowe.
  • Szkołę Przysposabiającą do Pracy dla młodzieży, która nie ma możliwości uczyć się zawodu w szkole branżowej.
  • Zespoły rewalidacyjno-wychowawcze – terapię indywidualną i grupową dla dzieci z niepełnosprawnością w stopniu głębokim,
  • Świetlicę szkolną – dla dzieci dojeżdżających na zajęcia.

Corocznie oferta szkół jest wzbogacana i dostosowywana do możliwości, zainteresowań dzieci i potrzeb rynku pracy.


W 2006 roku Patronką naszego Ośrodka została Maria Konopnicka.

Maria Konopnicka (1842 - 1910) - poetka, nowelistka, krytyk, publicystka i tłumaczka. Urodzona w Suwałkach. Debiutowała jako poetka na łamach "Kaliszanina" w 1870 r. W 1877 zamieszkała w Warszawie. W latach 1884 - 1886 redagowała pismo dla kobiet "Świt". Od 1890 dużo podróżowała po Europie. Przebywała m. in. we Włoszech, Austrii, Francji i Szwajcarii. Współorganizowała międzynarodowy protest przeciwko prześladowaniu polskich dzieci we Wrześni i ustawom uwłaszczeniowym. W 1903 otrzymała w darze dworek w Żarnowcu koło Krosna - zakupiony ze składek społeczeństwa. W latach 1905 - 1907 organizowała pomoc dla uwięzionych przez władze carskie. Zmarła we Lwowie, gdzie została pochowana na Cmentarzu Łyczakowskim.
 
Całe życie Marii Konopnickiej - poetki, pisarki, nauczycielki i dziennikarki - wypełniała miłość do drugiego człowieka. Od młodości głęboko odczuwała niedolę ludzką i dlatego w swoich utworach ukazywała ciężkie, pełne cierpienia, życie ludzi biednych i głodujących. Szczególne miejsce w sercu Marii Konopnickiej zajmowały dzieci, to one stały się podmiotem jej twórczości literackiej i życiowej misji. Poetyckim słowem walczyła z obojętnymi sercami ludzi głuchych na los dzieci chorych, nędznych, porzuconych. Jako jedna z pierwszych podkreślała prawo każdego dziecka do szczęśliwego, pogodnego dzieciństwa. Walczyła o stworzenie warunków dla pełnego i harmonijnego rozwoju osobowości dziecka, o zrozumienie jego potrzeb. Przemawiała do małych czytelników słowami pięknymi i zrozumiałymi, które, jak ładna melodia, wpadały do ucha, przynosząc radość, ukazując piękno otaczajacej przyrody, rozwijając ich wyobraźnię, otwierając przed ich oczami zaczarowany świat baśni. Poetka uczyła Polaków miłości do kraju rodzinnego poprzez ukazywanie piękna przyrody ojczystej, rozległych łąk i pól, chat wiejskich, brzozowych gajów i pieśni słowiczych. Maria Konopnicka należała do tych twórców, dla których szczególnie ważny jest patriotyzm w odniesieniu do rodziny, miejscowości, regionu i ojczyzny-Polski. Wyrazem protestu przeciwko prześladowaniu Polaków w zaborze pruskim był słynny wiersz "Rota". Stał się on dla Polaków "pieśnią świętą", zawołaniem przysięgi ojczystej: "Nie rzucim ziemi, skąd nasz ród (...)". Pieśń tę intonujemy z okazji świąt narodowych, jest ona jednym z najważniejszych utworów patriotycznych.

 

Mamy Hymn Ośrodka:

W naszym Ośrodku bajek bez liku,
Razem ze słonkiem tysiąc promyków,
Razem ze słonkiem zwiedzamy świat -
Każdy odważny i każdy chwat.

Ref.     Weź mą dłoń i ze mną chodź
            w Konopnickiej baśnie.
            Mądrość tam, przestroga tam,
            Życia uczą właśnie.

Buzie się śmieją - jagód bez liku
Umieśćmy szybko w naszym koszyku,
A w krasnoludki uwierzyć trzeba,
Tak wielu cudów w życiu potrzeba.

Z wad Burczymuchy śmiejmy się szczerze,
Potrzebującym pomóżmy w biedzie.
Sprawmy, by radość gościła wszędzie,
A świat na pewno lepszy będzie.

Dosyć niedoli małego Jasia,
Smutki, zmartwienia niech idą precz.
Jeśli uwierzysz w siebie, kolego,
Zdobędziesz wszystko, co tylko chcesz.